Strzaliny to wieś położona 4 km na wschód od Tuczna na drodze do Zdbowa. Ludność tej miejscowości nie przekracza 200 mieszkańców. Osada istniała tutaj już w XIV wieku. Jej pierwotna nazwa to Strzelno.
W II 1945 r. wieś zdobyli żołnierze 47 Armii radzieckiej. Na południowy wschód od wsi (dojście szlakiem czerwonym) w paśmie wysokich wzgórz porośniętych młodym lasem sosnowym, na wzgórzu zwanym „Górą Wisielczą” (152 m n.p.m.) zachowały się ruiny zespołu potężnych fortyfikacji, wysadzonych w powietrze po 1945 r. Fortyfikacje te wchodziły w skład umocnień Wału Pomorskiego.
W latach 1935-1938 powstał w Strzalinach kompleks olbrzymich podziemnych budowli żelbetowych, sięgających w głąb kilkanaście metrów, mieszczących magazyny i pomieszczenia dla załóg. Poszczególne części fortyfikacji połączone były podziemnymi korytarzami. Pomieszczenia zaopatrzone były w dopływy wody, powietrza i energii elektrycznej. Ponad ziemię wystawały stosunkowo niewielkie budowle żelbetowe, dodatkowo wzmocnione pancernymi kopułami (dziś zdemontowanymi). Dla budowy umocnień poprowadzono specjalną szosę z Tuczna. Obok systemu fortyfikacyjnego w Nadarzycach zespół w Strzalinach stanowił największy kompleks umocnień na Wale Pomorskim. W trakcie zwiedzania na powierzchni należy uważać na niezabezpieczone studnie i zwaliska gruzu. Ze wzgórz, w których znajdują się fortyfikacje, rozciągają się atrakcyjne widoki na okolice. Najładniejszy w kierunku zachodnim, na jezioro Liptowskie i Tuczno.
W 1945 o "Górę Wisielczą" stoczono ciężkie walki. Podczas gdy w "Lesie Rutwickim" trwały zupełnie niezorganizowane potyczki Niemców z Rosjanami prawdziwe oblężenie przeżywała grupa warowna.
Jeszcze całkiem niedawno można było tu nakopać różnych "znalezisk" nawet bez wykrywacza. Rejon ten stał się tak popularny, że obecnie transzeje zostały wykopane "na nowo" niemal na całej długości.
[ link ]