Nieopodal Grzybnicy (gm. Manowo), w środku lasu można ujrzeć kamienne kręgi z I-III w. n.e. Teren ten był zarówno miejscem wieców rodowo-plemiennych, jak i miejscem pochówku. Badania archeologiczne cmentarzyska rozpoczął w 1974 r. Ryszard Wołągiewicz. Odkryto 5 kręgów kamiennych o różnej wielkości. Dwa kręgi o średnicy 36 m są największymi spotykanymi w Europie. Na cmentarzysku są następujące formy nagrobków: 5 kręgów kamiennych, 2 kurhany kamienno-ziemne, 35 płaskich kamiennych budowli nagrobkowych, 6 stosów ciałopalnych, rytualnie zarzuconych kamieniami, 2 trójkątne obiekty kamienne o kulturowym charakterze. W powyżej wymienionych obiektach stosowano następujące rodzaje pochówku: groby szkieletowe, groby ciałopalne popielnicowe, groby ciałopalne jamowe. Stwierdzono, że cmentarzysko w Grzybnicy było miejscem zwoływania rodowo-plemiennych zgromadzeń wiecowych w kręgach kamiennych, tzw. tingów oraz miejscem grzebania zmarłych. Problem funkcji kręgów został już w zasadzie rozstrzygnięty. Z prac badaczy wynika, że kręgi stanowiły formę nagrobków. Nie wyklucza to jednak innych ich funkcji. Dziś przyjeżdżają tu wierzący w magiczną moc kamieni, którą wielu wrażliwych ludzi potrafi potwierdzić, że ich błędnik w okolicy kręgów szaleje i łatwo się tam zgubić w okolicznych lasach, nawet kilka metrów od ścieżek.
[ link ] [ link ]