Budowa pałacu została rozpoczęta w 1643 roku, na polecenie hetmana wielkielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego. Miała to być jego warszawska siedziba,

niestety zmarł trzy lata później, a prace dokończył jego syn Aleksander. Na przestrzeni lat zmieniali się właściciele pałacu. Podobnie jak większość tego

typu budowli, również ta trafiła w ręce najsłynniejszych polskich rodów magnackich (stąd Pałac nosi też nazwę: Koniecpolskich, Lubomirskich, Radziwiłłów).

Warto zauważyć, że budowla nie ucierpiała podczas II Wojny Światowej. Niemiecki okupant oszczędził ją, dostosowyjąc wnętrza do własnych piotrzeb. Po zabiciu

przez Armię Krajową, wystawiono tu zwłoki zbrodniarza wojennego Franza Kutschery, odpowiedzialnego za masowe egzekucje ludności polskiej oraz żydowskiej, na

terenie Warszawy. Słynny pomnik Józefa Poniatowskiego, znajdujący się przed pałacem, został postawiony tu dopiero w 1965 roku. W 1990 roku rozpoczęto

gruntowne prace rementowe, mające na celu przystosowanie budowli do pełnienia funkcji siedziby prezydenckiej. Pałac Radziwiłłów zastąpił w ten sposób słynny

Belweder, a jako pierwszy prezydent, zamieszkał tu Lech Wałęsa. Obecny prezydent mieszka jednak w Belwederze, w Pałacu Prezydenckim wykonuje zaś jedynie

obowiązki służbowe.

[ link ]